Παρακλητικός Κανόνας στην Τιμία Ζώνη

ΚΑ­ΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΚΗΡΑΤΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΝΟΥ ΖΩΝΗΝ ΨΑΛΛΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΤΑΙΣ ΛΙΤΑΝΕΙΑΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΣΙΝ.

 

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, και ευθύς τό, Θεός Κύριος κατά το σύνηθες, μεθ’ ό, τα παρόντα τροπάρια.

Ήχος δ´. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.

Της Θεοτόκου τη Σορώ νύν προσδράμωμεν, της πανεντίμου αυτής Ζώνης συν δάκρυσιν, από βαθέ­ων κράζοντες εκ μέ­σου ψυχής· Ζώνη πανακήρατε, της Μητρός του Κυρίου, λύτρωσαι τους δούλους σου, πάσης νόσου και βλάβης, και λοιμικού θανάτου απειλής, εις σε γάρ πάσαν ελπίδα ημών ανεθέ­μεθα.

Δόξα. Το αυτό·

Και νύν.Όμοιον.

Αρωματίζουσαν πηγήν σε γινώσκομεν, και τη Σορώ σου προσπε­λά­ζον­τες λέ­γομεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέ­σποινα απάλλαξον, δυσωδίας πταισμάτων, μύρον το ακέ­νωτον αναβλύζουσα πάσι, τοίς οχετοίς Αγνή της σής Σορού, εν ή η Ζώνη η σή τεθη­σαύ­ρι­σται.

Ο Ν´. Είτα ο Κανών, ού η Ακροστιχίς·
Ζώνης με σεπτής, δυνάμει σώσον Κόρη· Ιωσήφ.

Ωδή α´.
Ήχος πλ. δ´. Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε.

Ζώνης μοι θείας και σεπτής σου Πάναγνε, εφιεμέ­νω υμνείν, τα θεία πελάγη, των θαυμάτων άνωθεν, χάριν δώης τώ δούλω σου, και αχρειω ικέ­τη, πυρός υπέ­καυμα πέ­λοντι, ταίς εξ ιοβόλου κακώσεσιν.

Ως υπερτερα των αγγέ­λων πέ­λουσα, Παρθενομήτορ Αγνή, και ουρανός θείος, μόνη εχρημάτισας του ουρανούς ταννύσαντος, ούτω Ζώνην σου θείαν, κατέ­λιπες αδιάφθορον, και πηγήν χαρίτων τοίς δούλοις σου.

Νειλώα ρείθρα εξ αυτής αρδεύονται, οι προσιόντες πιστώς, νοσημάτων λύσιν, και πταισμάτων άφεσιν, οι πιστοί εφαπτόμενοι, της Σορού της αγίας, εν ή σεπτώς αποτίθεται, Ζώνη των πιστών καταφύγιον.

Η τον Δεσπότην του παντός πανέν­τιμε, Ζώνη της μόνης Αγνής, εν κοιλία όντα, βρέ­φος περιστείλασα και χάριν των ιάσεων, παρ’ αυτού δεξαμέ­νη, νέ­μοις πλουσίαν τοίς δούλοις σου, την των αιτημάτων εκπλήρωσιν.

Ωδή γ´. Ουρανίας αψίδος.

Σωτηρίας λιμέ­να, των ψυχικών Δέ­σποινα, και σωματικών αλγηδόνων σε επιγράφομεν, πάντες οι δούλοι και τη Σορώ τη αγία, Ζώνης προσπε­λάζοντες, αγιαζόμεθα.

Μολυσμάτων παντοίων, και λοιμικής θλίψεως, πάσης συμφοράς και κινδύνων, ρύσαι τους δούλους σου, τους σοί προστρέ­χοντας, και αιτουμέ­νους εν πίστει, την θερμήν αντίληψιν Κόρη της Ζώνης σου.

Ελεήμων υπάρχεις, και συμπαθής Αχραντε, ως τον ελεήμονα κόσμου, αποκυήσασα, δυνάμει Ζώνης σου, χειμαζομέ­νους σούς δούλους, ασθενείας λαίλαπι πικρώ απάλλαξον.

Συνεργόν τον τεχθέν­τα, εκ σής γαστρός Αχραντε, τον τάς ασθενειας του κόσμου πάσας ιώμενον, κατέ­χεις όλον εν σοί, νόσων δυνάμει σής Ζώνης, χαλεπών απάλλαξον σούς δούλους Αχραντε.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, τη της παντίμου σου Ζώνης, δυνάμει και χάριτι, εν αυτή γάρ καταφεύγομεν εν ανάγκαις.

Επίβλεψον, εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις, και ευθύς το Κάθισμα.

Ήχος β´. Πρεσβεία θερμή.

Την Ζώνην την σήν, κεκτήμεθα ω Δέ­σποινα, φρουρόν αρωγόν, εν πάσαις περιστάσεσι, τη Σορώ αυτής προστρέ­χοντες, αεί και πίστει κράζοντες, εκ των κινδύνων λύτρωσαι ημάς, δυνάμει αυτής ισχύϊ και χάριτι.

Ωδή δ´. Σύ μου ισχύς Κύριε.

Εφ’ ημίν νύν, σκιά θανάτου εκύκλωσε, και του Άδου πύλας προσεγγίσαμεν, αλλά σύ Μήτηρ ως αγαθή, χάριτι σής Ζώνης θαυμάστωσον τα ελέ­η σου, και σώσον τους εν πίστει, αδιστάκτω βοώντας, τη δυνάμει σου δόξα Πανάχραν­τε.

Πόνοις δεινοίς, και αμετρήτοις βαλλόμενοι, τη τιμία Ζώνη σου προσπί­πτο­μεν, τη ακηράτω Μήτερ Αγνή, μεθ’ ής διεζώσω, το πανακήρατον σώμά σου, διό την καταιγίδα, της δεινής αρρωστίας, και τα άλγη εξίασον Δέ­σποινα.

Τις εξειπείν, δύναται τα μεγαλείά σου, και σημεία, Ζώνη πανακήρατε, τοίς προσιούσί σοι ευλαβώς, και εφαπτομέ­νοις, παρέ­χεις, ως αδιάφθορος· όθεν παντοίας λύμης, επηρείας τε πάσης, τη δυνάμει σου ρύσαι τους δούλους σου.

Η τον Θεόν ένδον κοιλίας υπάρχοντα, Θεοτόκου άνθρωπον γενόμενον, και μή λιπόντα τους πατρικούς, κόλπους σεπτή Ζώνη, Θεοπρεπώς περιστείλασα, την χάριν εκομίσω, εξ αυτού ιαμάτων, ην άφθόνως βραβεύεις τοίς χρήζουσιν.

Ωδή ε´.  Ίνα τί με απώσω.

Συνπάγησαν βέ­λη τα της ασθενείας μου άμετρα πταίσαντος, και εις βυθόν Άδου, τον πανάθλιον συνωθούσί με, αλλ’ οικτείρησόν με, ελέ­ους ούσα η Μήτηρ, τη δυνάμει της Ζώνης σου Αχραντε.

Δέχου νύν των σών δούλων, τάς δεήσεις Πάναγνε των προσ­φυ­γόν­των σοι, και εξαιτουμέ­νων, την αντίληψιν της προστασίας σου, οί­κτει­ρον ούν τούτους, ως συμπαθής και ελεήμων, και εκ πάσης κακώσεως λύτρωσαι.

Υπό νύκτα του βίου, θύελλα κατέ­λαβε πάσης στενώσεως, και εσκότασέ με, ασθενείας Παρθέ­νε σκοτόμαινα, αλλ’ ανάτειλόν μοι, αναψυχής άδυτον φέγ­γος, της σής Ζώνης δυνάμει και χάριτι.

Νύν εφ’ ημίν Κόρη, καταιγίδες φέ­ρονται των περιστάσεων, ημάς συγκαλύψαι, τη δικαία οργή κατεπείγονται· αλλά μή παρίδης, δεινώς ημάς χειμαζομέ­νους, τη δυνάμει σής Ζώνης ελπίζοντας.

Ωδή Ϛ´. Ιλάσθητί μοι Σωτήρ.

Αμαρτιών νύν ημάς, ζάλαι πικρώς καταιγίζουσι, και λοιμικής συμ­φο­ράς, χειμάζουσι κύματα, Ζώνη πανακήρατε έκχεον σήν χάριν, εφ’ η­μίν τοίς αμαρτάνουσι.

Μαρία Μήτερ Θεού, το καθαρόν ενδιαίτημα, καθάρισον τους πιστούς, εκ νόσων και θλίψεων, και της συνεχούσης νύν, ασθενείας ρύσαι, τη σή Ζώνη καταφεύγοντας.

Εις πέ­λαγος αχανές, ασθενειών περικείμεθα, το πέ­λαγος δε του σού, αιτούμεθα Δέ­σποινα, ελέ­ους οι τάλανες, ίνα αναγάγης, εκ βυθού του της κακώσεως.

Ιλάσθητι αγαθή, τοίς δούλοις σου κακώς πάσχουσιν, εκ νόσου οδυνηράς, και σφοδράς φλογώσεως, κραταιά δυνάμει δέ, της σής Ζώνης δίδου, την υγείαν Μητροπάρθενε.

Διάσωσον, από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, τη της παντίμου σου Ζώνης, δυνάμει και χάριτι, εν αυτή γάρ καταφεύγομεν εν ανάγκαις.

Αχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα Μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις, και ευθύς το Κάθισμα.

Ήχος β´. Προστασία των Χριστιανών.

Προστασίαν εν συμφοραίς σε κεκτήμεθα, και μεσίτιν προς τον σόν Υιόν προβαλλόμεθα, οι ταπεινοί οικέ­ται σου Μήτερ Θεού, και νύν πρόφθασον ως συμπαθής, εις την βοήθειαν ημών τη της Ζώνης σου χάριτι· τάχυνον εις πρεσβείαν, και ρύσαι πάσης ανάγκης, ίνα υμνώμεν αεί τα θεία μεγαλείά Σου.

Προκείμενον.

Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά. Στίχ.Άκουσον Θύγατερ και ίδε και κλίνον το ούς σου, και επιλάθου του λαού και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου.

Τό, Πάσα πνοή.

Ευαγγέλιον· Κατά Λουκάν.

Εν ταίς ημέραις εκείναις αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν με­τά σπουδής εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν· ευλογημένη σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γάρ ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτά μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ. Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τώ Θεώ τω Σωτήρι μου ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού· ιδού γάρ από του νύν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μή­νας τρείς· και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.

Δόξα. Ήχος β´.

Της σής Πανσέπτου Ζώνης, Παντάνασσα δυνάμει, σώζε τους σούς οικέ­τας, από παντοίας βλάβης.

Και νύν. Ο αυτός.

Χάριτι και δυνάμει, της Ζώνης σου Παρθένε, εκ πάσης επηρείας απάλλαξον τους δούλους σου.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.

Ήχος πλ. β´. Όλην αποθέμενοι.

Ζώνη πανακήρατε, της Παναγίας Παρθένου, σεπτή αδιάφθορε, και σειρά ουρανιε, των τιμώντων σε, η τον Θεόν Λόγον, εν κοιλία όντα, ενειλήσασα σαρκούμενον, εξ ού την άφθονον, χάριν εκομίσω παρέ­χουσα, τοίς πάντοθεν προστρέχουσι, και παραμυθίαν λαμβάνουσιν, εκ της ακενώτου, πηγής σου των θαυμάτων δωρεάν, ήνπερ πηγάζεις εκάστοτε, τοίς προσκαλουμένοις σε.

Τό. Σώσον ο Θεός τον λαόν σου. Και τα λοιπά.

Ωδή ζ´. Παίδες Εβραίων εν καμίνω.

Στήσον τον σάλον των κυμάτων, και κατεύνασον την ζάλην των αμέτρων, συμφορών και δεινών, ημίν επαναστάσεων, των πεποι­θότων Δέσποινα, τη δυνάμει της σής Ζώνης.

Ώσπερ ποτέ αιμορροούσα, αψαμένη πιστώς, κρασπέδων του Υιού σου, κατεξήρανε δεινήν, πληγής ρύσιν αιμάτων, ούτω πιστώς οι ψαύ­οντες, Ζώνης σής παθών λυτρούνται.

Σώσον Αγνή παντοίας λώβης, και κακώσεως και πάσης επηρείας, τον προσ­τρέ­χοντα νύν λαόν σου μετά πόθου, Σορώ της θείας Ζώνης σου, και την χάριν εξαι­τούντα.

Όλην μου πάσαν την ελπίδα, αναθέμενον προς σε την Θεοτόκον· μή παρίδης με νύν εις βάθη απωλείας, περιπεσόντα Δέσποινα, αλλ’ ανάστησον και σώσον.

Νόσων παντοίων ναί κινδύνων, ελευθέρωσον Μητρόθεε σούς δούλους, τους αιτούντας θερμώς, χάριν σής θείας Ζώνης, και τάς αιτήσεις πλήρωσον, ίνα πόθω σε υμνώμεν.

Ωδή η´. Επταπλασίως κάμινον.

Κόσμος καθάπερ άγιος, η Σορός αναδέδεικται, Ζώνης της παντίμου, της Αγνής Θεόπαιδος, πηγή τε ανέκλειπτος, των ιαμάτων πάσι πιστοίς, τοίς μετ’ ευλαβείας, εν αυτή προσιούσιν, εξ ής άφθονα ρείθρα, προχέουσι ζακόρως τοίς πίστει προσκυνούσιν αυτήν εις τους αιώνας.

Οδυνηρώς στενάζομεν από κλίνης κακώσεων, και από παντοίας, νόσου πιεζόμενοι, προς σε την πανάμωμον, τα της καρδίας όμματα, όλως επασχολούντες, θεραπείαν αιτούμεν, δυνάμει της σής Ζώνης, ην εκ πόθου τιμώμεν, και καταλιπαρούμεν πιστώς εις τους αιώνας.

Ράνον σεμνή την χάριν σου, τοίς δεινώς ήδη πάσχουσι, και κακουχουμένοις υπό του αλάστορος, δυνάμει της Ζώνης σου, της πανολβίου και χρυσαυγούς· και έγειρον εκ τάφου απογνώσεως ψάλλειν· Οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.

Η κραταιά βοήθεια, και ετοίμη αντίληψις, των απηλπισμένων, ελπίς ακατααίχυντε, επίσκεψαι κάμνοντας, οδυνηρώς τους δούλους σου, κούφισον το βάρος, της δεινής ραθυμίας, απέλασον την νόσον, της λοιμώδους ανάγκης, δυνάμει της σής Ζώνης, Παρθένε Θεοτόκε.

Ωδή θ´. Εξέστη επί τούτω ο ουρανός.

Ιδού των ιαμάτων ο θησαυρός, και θαυμάτων το άπειρον πέλαγος, δεύτε πιστοί, πόθω εξαντλήσατε εξ αυτής, της ακενώτου χάριτος, ρώσιν ευλογίαν αγιασμόν, εν ή πάς ο προσφεύγων, εκ πίστεως ευρίσκει, των αιτηματων δόσιν άμισθον.

Ωραίως διεζώσω παναληθώς, την το γένος ημών ωραΐσασαν μόνην Αγνήν, την υψηλοτέραν των ουρανών, την τον Θεόν χωρήσασαν, όντα εν κοιλία σωματικώς, εξ ού την αφθονίαν, της χάριτος εδέξω, των ιαμάτων Ζώνη άφθορε.

Σημείων και τεράτων ωκεανόν, ανεδείξω την Ζώνην σου άφθορε, δι’ ής ημίν, τοίς διακειμένοις οδυνηρώς, και θλιβομένοις πάντοθεν, εκ των αμετρήτων αμαρτιών, την ίασιν παράσχοις, ψυχών τε και σωματων, όπως σωθέντες σε γεραίρωμεν.

Η Ζώνη σου η θεία και φεραυγής, απαστράπτει βολάς Θεο­νύμφευτε, των υπέρ νούν, όντως και θαυμάτων υπερφυών, τοίς προσι­ού­σι πάντοτε, πόθω και καρδία ειλικρινεί, δι’ ής και νύν τον σάλον, πράÒνον Θεοτόκε, της συνεχούσης ημάς θλίψεως.

Φιλίας με δολίας του πονηρού, και παθών ψυχοφθόρων απάλ­λαξον, τον επί σοί, πάσαν την ελπίδα ως κραταιά, Παρθένε ανατεί­νοντα, και προσπεφευγό­τα όλη ψυχή, και πόθω και καρδία, την άμεσον αιτούντα, των επταισμένων ήν μοι δώρησαι.

Το Αξιόν εστι, και τα εξής Μεγαλυνάρια.

Ζώνη πολυτίμητε της Αγνής, πηγή των θαυμάτων, και χαρίτων ο θησαυρός, σώσον τους σούς δούλους, από παντοίας βλάβης, ως της ζωής το σκεύος, σύ περιζώσασα.

Ζώνη πανακήρατε της Αγνής, και Μητρός του Λόγου, του Θεού μου παναληθώς, ρύσαι πάσης λώβης και ψυχοφθόρου πάθους, πάντας τους εν ανάγκαις εις σε προστρέχοντας.

Σκέπην και κραταίωμα τοίς πιστοίς, φύλακα και ρύστην τοίς τιμώσι πανευλαβώς, και μετά ζεούσης, καρδίας προσκυνούσι, την πάντιμόν σου Ζώνην, Παρθένε δέδωκας.

Θρόνος ώσπερ άγιος η Σορός, ένδον εν αδύτοις, κατατίθεται ιεροίς, Ζώνην ένδον σχούσα, της μόνης Θεοτόκου, εξ ής οι προσιόντες, ρώσιν αρύονται.

Λύσιν μοι βραβεύσαι, των δυσχερών, και αρίστου κτήσιν, Πανακήρατε του Θεού, Ζώνη Μητρός Λόγου, δέομαι τώ σώ δούλω, επικαλουμένω, την σήν αντίληψιν.

Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτοωτού, σας αχράντους χείρας αίς εβάστασας τον Θεόν, άρον προς Υιόν σου, χάριτι και δυνάμει, της Ζώνης σου της θείας, του οικτιρήσαι ημάς.

Στέφανον υπέρλαμπρον η σεπτή, πιστών Εκκλησίαα, περιέθετο ευαγώς, την θείαν σου Ζώνην, Παντάνασσα Παρθένε, δι’ ής τροπούται πάντα, εχθρών φρυάγματα.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Είτα το Τρισάγιον και τα τροπάρια· Ελέησον ημάς Κύριε, ελέησον ημάς, και τα λοιπά, κατά το σύνηθες. Εκτενής και Απόλυσις.
Είθ’ ούτω, ψάλλομεν κατά τον ασπασμόν τα παρόντα τροπάρια.

Ήχος β´. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.

Πάντας ημάς οίκτειρον Αγνή, τους την σήν ακήρατον Ζώνην, προσπτυσσο­μέ­νους πιστώς, και την σήν αντίληψιν επιζητούντας θερ­μώς, και των νόσων την κάκωσιν, εκποδών ποιούσα, σκέπε και περί­σώ­ζε εξ επηρείας εχθρών, ρύσαι και φθοράς και κινδύνων, και επιτυχείν του Υιού σου Βασιλείας Κόρη καταξίωσον.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Και γίνεται τελεία Απόλυσις.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

ΗΤΟΙ ΟΙΚΟΙ ΚΔ´ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΙΜΟΝ ΖΩΝΗΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Κοντάκιον.

Ήχος πλ.δ´. Τη υπερμάχω.

Τη υπερτίμω Θεοτόκε θεία Ζώνη σου, μετ’ ευλαβείας προσ­ερ­χό­μενοι πλη­ρούμεθα, φωτισμού και ευωδίας υπερκοσμίου. Αλλ’ ως πέ­λα­γος Παρθέ­νε αγαθότητος, ημάς ζώσον τη δυνάμει αυτής Α­χραντε, τους κραυγάζον­τας·

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Ο Οίκος.

Αγγελοι αοράτως, την αγίαν σου Ζώνην, εν φόβω περιέπουσι Κόρη· ημείς δε όντες εν σαρκί, προσπίπτομεν προς αυτήν μετά πίστεως, αγιασμόν λαμβάνοντες, και βοώμεν εν ευλαβεία·

Χαίρε, η Ζώνη της Θεοτόκου,        
χαίρε, η φαύσις παντός του κόσμου.

Χαίρε, της Αχράντου Παρθένου διάζωμα,         
χαίρε, Εκκλησίας απάσης θησαύρισμα.

Χαίρε, Ζώνη πολυτίμητε της Ανάσσης ουρανών,        
χαίρε, άνθος ευωδέστατον ευσεβών Χριστιανών.

Χαίρε, ότι ότι το σώμα έζωσας της Παρθένου,
χαίρε, ότι εκλύεις την ισχύν του δολίου.

Χαίρε, λαμπάς της χάριτος πάμφωτος,  
χαίρε, πηγή θαυμάτων ακένωτος.

Χαίρε, δι’ ής οι πιστοί φωταυγούνται,    
χαίρε, δι’ ής οι εχθροί καταργούνται.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Βλέψον Θεογεννήτορ, εν όμματι ευσπλάγχνω, τους πίστει τη αγία σου Ζώνη, οία αγιάσματι σεπτώ, προσπίπτοντας και αιτούντας την χάριν σου· αήττητον γάρ δύναμιν, δίδως δι’ αυτής τοίς βοώσιν·

Αλληλούϊα.

Γέγονε Θεοτόκε, της τιμίας σου Ζώνης, η μετένεξις τη Βυζαντίδι, πηγή ευφροσύνης αληθούς· την γάρ βασιλίδα θάττον ιάσατο, ημίν δε χάριν αφθονον, αεί παρέχει τοίς βοώσι·

Χαίρε πηγή χαράς αιωνίου,
χαίρε κρατήρ τρυφής ψυχοτρόφου.

Χαίρε ην η Πάναγνος Παρθένος διέζωσε,         
χαίρε ήπερ εν Αθω ως φως επέλαμψε.

Χαίρε ότι εθεράπευσας την βασίλισσαν Ζώην,
χαίρε ότι βλύζεις άπασιν ευφροσύνην νοητήν.

Χαίρε σειρά παναγία της Αγνής Θεοτόκου,     
χαίρε βέλος πυρφόρον κατ’ εχθρού βροτοκτόνου.

Χαίρε χαράς αιτία και πρόξενος, 
χαίρε ψυχών λιμήν ακλυδώνιστος.

Χαίρε Χριστώ ευσεβώς συνδεσμούσα,    
χαίρε παθών τάς ορμάς καταργούσα

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Δέδωκας την σήν Ζώνην, τώ Θωμά Θεοτόκε, προς τον Υιόν σου ανερχομένη· και δι’ αυτού ως δώρον σεπτόν, και αγαθών καταλέ­λοιπας πλήρωμα, αυτήν ημίν Πανύμνητε, τοίς σε υμνούσι και βοώσιν·

Αλληλούϊα.

Έχει Βατοπαιδίου, η αγία Μονή σου, ως πλούτον αναφαίρετον Κόρη, και ως στήλην της σής αρωγής, την μυρίπνοον και πάντιμον Ζώνην σου, ή ευλαβώς προσπίπτουσα, εν κατανύξει ταύτη κράζει·

Χαίρε ο πλούτος της αφθαρσίας, 
χαίρε η στήλη της συμπαθείας.

Χαίρε χορηγέ αγαθών ανεξάντλητε,      
χαίρε εδρασμέ Μοναστών αδιάσειστε.

Χαίρε Ζώνη πανυπέρτιμε των Αγγέλων χαρμονή,     
χαίρε Μοναζόντων στήριγμα και δεινών αποτροπή.

Χαίρε Βατοπαιδίου το πολύτιμον γέρας,
χαίρε των ευσεβούντων υμνωδία και κέρας.

Χαίρε οσμήν ουράνιον πνέουσα, 
χαίρε ισχύν αήττητον νέμουσα.

Χαίρε δι’ ής Μονασταί κραταιούνται,     
Χαίρε δι’ ής δυσμενείς απολούνται.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Ζωηφόρον η θήκη, της παντίμου σου Ζώνης, παρέχει ευωδίαν Παρθένε, και δυσωδίαν την των παθών, απελαύνει αεί εκ των ψυχών ημών· διό τα μεγαλείά σου, θαυμάζοντες αναβοώμεν·

Αλληλούϊα.

Η Αγία σου Ζώνη, Παναγία Παρθένε, ως φως εκλάμπτει εν Όρει Αθω, και λαμπηδόνας χρυσοειδείς, πανταχού απαστράπτει της σής χάριτος· διό ταύτης τα θαύματα, γεραίροντες πίστει βοώμεν·

Χαίρε θαυμάτων η χορηγία,
χαίρε χαρίτων λαμπαδουχία.

Χαίρε κειμηλίων κειμήλιον άγιον,
χαίρε καρδιών θεοφρόνων λαμπάδιον.

Χαίρε Ζώνη ην εφόρεσεν η Πανάχραντος εν γή,         
χαίρε πάσιν η παρέχουσα χάριν και πολλήν ισχύν.

Χαίρε ότι εκφαίνεις της Παρθένου την δόξαν, 
χαίρε ότι εκτρέπεις των δαιμόνων τα τόξα.

Χαίρε πολλάς ιάσεις βλυστάνουσα,       
χαίρε ψυχάς παθών απαλλάττουσα.

Χαίρε πιστών αγαλλίαμα θείον,  
χαίρε σεπτόν ευσπλαγχνίας ταμείον.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Θεοδώρητον δώρον, και ουράνιον όλβον, κατέχοντες την Ζώνην σου Κόρη, περιζωννύμεθα δι’ αυτής, κατά παθών απροσμάχητον δύναμιν· χάριν γάρ και έλεος, αεί βραβεύει τοίς εκβοώσιν·

Αλληλούϊα.

Ίαμα αναβλύζει, η αγία σου Ζώνη, κατά ψυχήν και σώμα Κόρη, καθάπερ δρόσον εαρινήν, ως φησίν ο Ησαΐας Πανάχραντε, και γλυ­κα­σμόν ουράνιον, τοίς ευλαβώς ταύτη βοώσι·

Χαίρε πηγή αΰλων ναμάτων,        
χαίρε ροή πολλών χαρισμάτων.

Χαίρε της Πανάγνου η Ζώνη η πάντιμος,
χαίρε Εκκλησίας χαρά η ουράνιος.

Χαίρε άγιον θησαύρισμα δόσεων πνευματικών,         
χαίρε ένδοξον στεφάνωμα ευσεβών Χριστιανών.

Χαίρε Βατοπαιδίου αρραγέστατον τείχος,        
χαίρε παντός του κόσμου πύργος θείας ισχύος.

Χαίρε σεπτόν της Παρθένου ζώνιον,      
χαίρε ημών θεόσδοτον ‘νιον.

Χαίρε της μόνης Παρθένου η Ζώνη,        
χαίρε πιστών θεοβράβευτος ρώμη.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Κέκτηται η Μονή σου, η του Βατοπαιδίου, ως ένθεον θη­σαύ­ρι­σμα Κόρη, την σήν Ζώνην την θαυμαστήν, και τοίς θαυμασίοις αυ­τής σεμνύνεται, και χαριστηρίους ύμνους σοι, προσάδει ανα­βο­ώσα·

Αλληλούϊα.

Λάμπον φως καθωράτο, τη αγία σου Ζώνη, ηνίκα μετηνεκται εν Θήρα· ένθεν εν ευλαβεία πολλή τη Μονή σου ταύτην μετακόμισαν, υ­μνούντές σου την πρόνοιαν, και βοώντες εν ευφροσύνη.

Χαίρε η Ζώνη της Θεοτόκου,         
χαίρε η δόξα Βατοπαιδίου.

Χαίρε ην η χάρις σκιάζει του Πνευματος,
χαίρε ην γεραίρει λαός ο Χριστωνυμος.

Χαίρε συστοιχία πάντιμος ουρανίων δωρεών, 
χαίρε υμνωδία άπαυστος Μοναστών και Ασκητών.

Χαίρε ότι πηγάζεις ιαμάτων τα ρείθρα, 
χαίρε ότι σβεννύεις παθημάτων την φλόγα.

Χαίρε σεπτόν της Αγνής διάζωσμα,        
χαίρε πιστών απάντων διάσωσμα.

Χαίρε φωτός απαστράπτουσα αίγλην,  
χαίρε παθών καταπαύουσα λύμην.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Μεγαλύνομεν πάντες, τα πολλά μεγαλεία, της προς ημάς σου κηδεμονίας, και την Ζώνην σου την ιεράν, περικυκλούντες εν πίστει Πανύμνητε, αγιασμού πληρούμεθα, και τώ Υιώ σου εκβοώμεν·

Αλληλούϊα.

Νοητήν ως νεφέλην, την αγίαν σου Ζώνην, εφάπλωσον ημίν Θεοτόκε, και πλήρωσον ημών τάς ψυχάς, αγιασμού και θείας κα­τα­νύ­ξεως· προς σε γάρ καταφεύγομεν, και τη Ζώνη σου εκβοώμεν·

Χαίρε εστία χάριτος θείας,
χαίρε η βρύσις της συμπαθείας,   
Χαίρε δωρεών θεοσδότων θησαύρισμα, 
χαίρε της Αγνής Θεοτόκου διάζωσμα.

Χαίρε ασφαλείας σύνδεσμος και ειρήνης χορηγός,    
χαίρε στήριγμα στερρότατον ευσεβών και γλυκασμός.

Χαίρε ότι εκλάμπεις των θαυμάτων ακτίνας,  
χαίρε ότι σκεδάζεις χαλεπάς ασθενείας.

Χαίρε αυγή Θεού αγαθότητος,     
χαίρε αλκή ημών θεοδωρητος.

Χαίρε χαράν αληθή χορηγούσα,  
χαίρε φθοράν ψυχικήν θανατούσα.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Ξένα τα θαυματά σου, ω υπέρτιμε Ζώνη, της παντοβασιλίσσης Παρθένου· και ασθενείας λοιμικής, την Κωνσταντινούπολιν ηλευθέ­ρωσας, εις θαυμασμόν και έκπληξιν, των βοώντων εν κατανύξει·

Αλληλούϊα.

Όρμος χειμαζομένων, η αγία σου Ζώνη, εδείχθη Θεοτόκε Παρ­θένε· η γάρ χάρις σου η εν αυτή, ενεργεί τοίς προσιούσι τα θαύματα· διό ταύτη προσπίπτοντες, αναβοώμεν μετά πόθου·

Χαίρε σορός καλών ουρανίων,     
χαίρε κρουνός θαυμάτων ποικιλων.

Χαίρε προς ημάς της Παρθένου επίσκεψις       
χαίρε θλιβομένων ψυχών η αντίληψις.

Χαίρε θείον ενδιαίτημα ενεργείας θεϊκής,        
χαίρε άγιον θησαύρισμα χάριτος Παρθενικής.

Χαίρε ότι χολέρας το Βυζάντιον σώζεις,
χαίρε ότι τοίς πάσιν αρωγήν θάττον νέμεις.

Χαίρε παθών σβεννύουσα άνθρακας,    
χαίρε υμάς ευφραίνουσα άπαντας.

Χαίρε πολλών δωρεών πρυτανείον,       
χαίρε σεπτόν θείας δόξης ταμείον.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Πλήρης δόξης αγίας, της σής Ζώνης οράται, η θήκη αληθώς η αγία, Θεοτόκε Παρθένε Αγνή, καταπλήττουσα ημών την διάνοιαν· οσμή γάρ υπερκόσμιον, διαπνέει τοίς εκβοώσιν·

Αλληλούϊα.

Ράβδος θείας ισχύος, η σή Ζώνη εδόθη, ημίν η θαυμαστή Θε­ο­μή­τορ· τη νοητή γάρ αυτής ροπή, εκ παντός κινδύνου α­παλ­λατ­τό­μεθα, και χάριτος πληρούμεθα, εκβοώντες εν ευλαβεία·

Χαίρε δοχείον οσμής αγίας,
χαίρε διάδημα αφθαρσίας.

Χαίρε Μοναζόντων σεμνόν καταφύγιον,
χαίρε των εν Αθω δόμα υπερύμνητον.

Χαίρε πάντιμον αγίασμα της Παρθένου και αγνής,   
χαίρε δώρημα παντέλειον όντως προς ημάς αυτής.

Χαίρε Βατοπαιδίου αληθής ευφροσύνη, 
χαίρε πάσης καρδίας ευσεβούς χαρμοσύνη.

Χαίρε οσμή ανθέων της χάριτος, 
χαίρε πνοή της άνω τερπνότητος.

Χαίρε φιάλη αρωμάτων θείων,     
χαίρε υμνωδία θεία Αγίων.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Σκέπην και προστασίαν, και βοήθειαν θείαν, καρπούμενοι αεί Παναγία, εκ της μυριπνόου Ζώνης σου, μετά πίστεως ταύτη προσ­ερ­χόμεθα, και ευλαβώς προσπίπτοντες, τώ εκ σου τεχθέντι βοώμεν·

Αλληλουϊα.

Της αγίας σου Ζώνης, χάριτι Θεοτόκε, περίζωσον ημάς δυναστείαν, κατά του αρχεκάκου εχθρού, ωρυομένου καθ’ ημών ως λέοντος, ως αν περιγενώμεθα, της τούτου κακίας βοώντες·

Χαίρε ζωστήρ της Αγνής Παρθένου,      
χαίρε κρατήρ ισχύος Κυρίου.

Χαίρε ημάς η συνδεσμούσα και σώζουσα,         
χαίρε των παθών τους συνδέσμους η λύουσα.

Χαίρε ζώσμα τιμαλφέστατον της τεκούσης τον Χριστόν,     
χαίρε δόμα ιερώτατον προς τον ευσεβή λαόν.

Χαίρε η χορηγούσα ημίν δύναμιν θείαν,
χαίρε η αναιρούσα του εχθρού την μανίαν.

Χαίρε ω Ζώνη της Θεομήτορος,   
χαίρε ω κλέος ημών και σύνδεσμος.

Χαίρε Χριστού Εκκλησίας ο κόσμος,       
χαίρε λαού Ορθοδόξου το σθένος.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Ύμνοις χαριστηρίοις, πανυπέρτιμε Ζώνη, της τεκούσης τον πάντων Κτίστην, ανυμνούμεν την σήν χάριν αεί, απολαύοντες των πολλών θαυμάτων σου, και την Αγνήν Παντάνασσαν, δοξάζομεν Χριστώ βοώντες·

Αλληλούϊα.

Φωτοδόχον λαμπάδα, την αγίαν σου Ζώνην, Βατοπαιδίου σχούσα η Μάνδρα, λαμπρύνεται Παρθένε αεί, και την προς αυτήν δοξάζει σου πρόνοιαν· ότι ταύτη δεδώρησαι, την Ζώνην σου πιστώς βοωση·

Χαίρε η Ζώνη της θεοτόκου,         
χαίρε λυχνία φωτός τριφωτου.

Χαίρε διεστώτων η ένθεος σύναψις,       
χαίρε ασθενούντων θεόσδοτος δύναμις.

Χαίρε κράτος η παρέχουσα θεία Ζώνη τοίς πιστοίς,  
χαίρε στίφος η ολλύουσα του Βελίαρ πανστρατεί.

Χαίρε ότι ρωννύεις των ψυχών τάς δυνάμεις,  
χαίρε ότι ιθύνεις προς καλάς αναβάσεις.

Χαίρε ψυχών εκπλύνουσα τραύματα,    
χαίρε εχθρών συντρίβουσα άρματα.

Χαίρε ημών αληθής θυμηδία,        
χαίρε πιστών θεία παραμυθία.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Χαίρει Βατοπαιδίου, η Μονή Θεοτόκε, κατέχουσα την θειαν σου Ζώνην, και πάσας συγκαλεί τάς Μονάς, προς δοξολογίαν των μεγα­λείων σου, δοξάζουσα την δόξαν σου, και εκβοώσα τη Τριάδι·

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντες κατά χρέος, Θεοτόκε Παρθένε, της Ζώνης σου την άφθονον χάριν, κηρύττομεν ευσήμως Αγνή, την προς ημάς σου πλουσίαν προμήθειαν, και τη αγία Ζώνη σου, εκβοώμεν πανευ­χα­ρί­στως·

Χαίρε σειρά σεπτή της Παρθένου,
χαίρε χαρά του Βατοπαιδίου.

Χαίρε τους πιστούς προς Θεόν η ανάγουσα,    
χαίρε προς ζωήν αληθή η συνάγουσα.

Χαίρε Ζώνη πανυπέρτιμε, Εκκλησίας θησαυρέ,
χαίρε κόσμου αγαλλίαμα, και ειρήνης χορηγέ.

Χαίρε των ευσεβούντων προσφυγή σωτηρίας,
χαίρε των Μοναζόντων πλούτος παρηγορίας.

Χαίρε δι’ ής παθών καθαρθήσομαι,         
χαίρε δι’ ής φωτός πληρωθήσομαι.

Χαίρε χαρά αληθής της ψυχής μου,         
χαίρε λιμήν ασφαλής της ζωής μου.

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Ω υπέρτιμε Ζώνη, της Αγνής Θεοτόκου, η ζώσασα το άχραντον σώμα (εκ γ´), δίδου ημίν εκ του θησαυρού, της εν σοί σκηνούσης θείας Χάριτος ζωοποιόν ενέργειαν, ίνα τώ Χριστώ αεί βοώμεν·

Αλληλούϊα.

 

Και αύθις το Κοντάκιον.

Ήχος πλ. δ´. Τη υπερμάχω.

Τη υπερτίμω Θεοτόκε θεία Ζώνη σου, μετ’ ευλαβείας προσ­ερχόμενοι πλη­ρούμεθα, φωτισμού και ευωδίας υπερκοσμίου. Αλλ’ ως πέλαγος Παρθέ­νε αγαθότητος, ημάς ζώσον τη δυνάμει αυτής Α­χραντε, τους κραυγάζον­τας·

Χαίρε Ζώνη υπέρτιμε.

Δίστιχον.

Ζώνης της Αγνής Θεοτόκου εν οίκοις,   
Γεράσιμος ύμνησε τα μεγαλεία.