Χαιρετισμοί στην Παναγία την Μυρτιδιώτισσα

Α΄.
Χαῖρε Μαρία —διά Σου τό πᾶν χαρᾶς πληροῦται, πᾶς ἄνθρωπος εὐφραίνεται, πάσα ψυχή ζωοῦται. Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ, μεσίτρια τοῦ κόσμου, τή χάρι Σου,
τή δύναμι καί εἰς ἔμενα δόσμου.
Χαῖρε καλή Παντάνασσα, ἐν γυναιξίν ὡραία, χαῖρε γιατί ἐγέννησες Χριστόν τόν Βασιλέα. Χαῖρε Μαρία, ἡ πηγή τῶν θείων χαρισμάτων, τό ἄσμα τό γλυκύτατον τῶν
ἄνω στρατευμάτων.
Μαρία ἀπειρόγαμε, ἡ τόν Θεόν τεκοῦσα, σέ ἰκετεύομεν, Ἁγνή, σπεῦσε παρακαλοῦσα, τόν σόν Υἱόν καί κύριον ἀνύμφευτε Μαρία, νά ἀποστείλη καί σέ μᾶς χαρά καί εὐλογία.
Σύ ὀρφανῶν ἀντίληψις, σύ λύτρον αἰχμαλώτων, σύ ἀσθενῶν ἐπίσκεψις, σύ θάρρος πεπτωκώτων. Σύ Μοναστῶν τό στήριγμα, πτωχῶν παραμυθία, σύ βοηθός Χριστιανῶν,
παρθένων προστασία.

Β΄.
Ὤ Παναγία Δέσποινα, μεγάλο τ’ Ὄνομά Σου, μεγάλη καί ἡ χάρι Σου καί τό προσκύνημά Σου. Προσπίπτω ὁ ταλαίπωρος. Ζητῶ τό ἔλεός Σου, ὅπως γενῆς μεσίτρια, Ἁγνή,
πρός τόν Υἱόν Σου.
Νά λυπηθῆ τόν πόνο μου, νά σώση τήν ψυχήν μου.
Γιά νά ἰδῆ τή θλίψι μου, ν’ ἀκούση τή φωνή μου. Σύ τῶν πιστῶν Σου τίς καρδίες εὐφραίνεις καί δροσίζεις, καί τίς ψυχές τῶν εὐλαβῶν λαμπρύνεις καί φωτίζεις.
Εἶσαι Σύ ἡ γιάτρισσα, πού τρέχεις καί γιατρεύεις, κάθε ψυχή ἁμαρτωλή κι' ἀκόμη θεραπεύεις καρκίνο, φυματίωση, καί τήν ἐπιληψία, κουτσούς, τρελλούς, παράλυτους
καί κάθε ἀρρωστεία.
Γλυκειά Παρθένε, γιάτρεψε καί ἐμένα τό παιδί Σου, γιά νᾶμαι πάντα πλάϊ Σου, πάντα νά ζῶ μαζί Σου.
Στεῖλε Μητέρα τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο τή γαλήνη, καί ὁδήγα πάντα ἄνθρωπο σέ κάθε καλωσύνη.
Ὤ Παναγιά μου Δέσποινα, πάντα θά Σέ δοξάζω, τά θαύματά Σου τά πολλά, πάντοτε θά τά φωνάζω.
Ὅποιος ἐλπίζει εἰς Ἐσέ καί Σέ ἐπικαλεῖται, ἀπό κινδύνους σώζεται, θάνατο δέν φοβεῖται. Μή σιχαθῆς τό δοῦλο Σου. Μή μέ κατασυντρίψης, καί μακρυά Σου, Παναγνέ, νά
μή μέ ἀπορρίψης. Ἀπάλλαξε μέ δέομαι ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν μου, ἐκ τῶν κακῶν μου ἕξεων καί ἐπιθυμιῶν μου.
Ὅπως τή μεσιτεία Σου τύχω φιλανθρωπίας, ἐλέους καί ἀφέσεως καί θείας Βασιλείας. Γιά νά δοξολογῶ κι ἐγώ Τριάδα τήν Ἁγίαν, τήν ἄκτιστον θεότητα καί παντοκρατορίαν.

Γ΄.
Παρακολούθα Δέσποινα καί τά ξενητεμένα, στά ξένα τά παιδάκια μας νά ζοῦν εὐτυχισμένα. Ἐκεῖ δέν ἔχουνε γονεῖς γιά νά τά βοηθοῦνε, στή λύπη τους καί στή χαρά,
γιά νά τά ἐνισχοῦνε.
Μάννα ἐγίνηκες καί Σύ, καί ξέρεις τόν καϋμό μας, βοήθα Παναγία μου, νά ρθοῦνε στό πλευρό μας. Γιά νά τά δοῦμε ὅλοι μας, νά εὐχαριστηθοῦμε, κι' ἀπό τά βάθη τῆς
καρδιᾶς, «Δόξα ὁ Θεός» νά ποῦμε.
Γιατί ἀξιωθήκαμε νά δοῦμε τά παιδιά μας, πού μεῖς τά ἀναθρέψαμε μέ αἷμα τῆς καρδιᾶς μας. Δέν σού ζητοῦμε πλούτη ἐμεῖς, δόξες καί μεγαλεία, Ἑλλάδα μόνον νάχουνε
καί τήν Ὀρθοδοξία.
Ἀπό τόν δρόμο τοῦ κακοῦ πάντα νά τά ἁρπάζης, καί μέ τήν θεία σκέπη Σου ΕΣΥ νά τά σκεπάζης. Βοήθα Παναγία μου - βοήθα Παναγιά μου, ὅλου του κόσμου τά παιδιά
καί τέλος
τά δικά μου.

Δ΄.
Παρθένα στήριγμα γλυκό, Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας, εἶσαι γιά μᾶς παρηγοριά, στό σῶμα καί στό νοῦ μας, ὅπου κρατᾶς στή σκέπη Σου, τό ὀρφανό, τή χήρα, κι ἀνοίγεις Σύ γιά
τό πτωχό, ἐλπιδοφόρο θύρα.
Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ πού ‘σαί γιά μᾶς γαλήνη, κι’ ἀστέρι ποῦ λαμποκοπᾶ, κι’ ὅπου ποτέ δέν σβύνει.
Δροσιά καί ἀνακούφιση στ’ ἀρρώστου τό κλινάρι, νά δίδης μύρα καί εὐωδιά, ὅλη τήν Ἅγια Χάρη.
Ἐλπίδα ὁλοζώντανη εἰς τόν ἀπελπισμένο, στόν πλούσιο καί στόν φτωχό καί στό φυλακισμένο.
Σωσίβιο ἀληθινό στό ναυαγό, ποῦ πλέει, ἐλπίδα καί παρηγοριά σέ κείνονε ποῦ κλαίει.
Προστάτευέ μας Παναγιά, μέ μητρικήν ἀγάπη, ἀπ’ τό σκληρό, κι’ ἄπ’ τ’ ἄδικο, στόν κόσμο μονοπάτι.
Στόν σκλαβωμένο χάρισε ἐλεύθερη πατρίδα, στό ναυαγό ποῦ δέρνεται στό πέλαγος, σανίδα.
Στή χήρα τήν παρηγοριά, στόν ἄρρωστο ὑγεία, σέ μᾶς τήν ἀνακούφιση, γλυκειά μας Παναγία. Στεῖλε Μητέρα τοῦ Θεοῦ, στόν κόσμο τή γαλήνη, νά πάψουνε οἱ πόλεμοι,
νά βασιλέψη εἰρήνη.

Ε΄.
Τέλος ἀξίωσ’ ὅλους μας ὅπου Σέ προσκυνοῦμε, στρατιῶτες τίμιοι καλοί του Γιοῦ Σου νά γενοῦμε. Τήν Πίστη νά κρατήσουμε καί τήν Ὀρθοδοξία, ὥσπου νά ρθοῦμε αὐτοῦ
ψηλά στή θεία Βασιλεία.

_________________

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασάμενη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ Ἀθληφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.